Να διαβάσετε προσεχτικά το παρακάτω κείμενο.

Αν θέλετε, ακούστε τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη, που συνδέεται με το κείμενο, κάνοντας κλικ εδώ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν  η 

Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί

τους  θα  βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η  Αγάπη ήταν η

μόνη που έμεινε πίσω.   Ήθελε  να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.  Όταν το νησί άρχισε να

βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο  που περνούσε με μια λαμπρή 

θαλαμηγό.   Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς  να με  πάρεις  μαζί σου;»,   «Όχι, δεν  μπορώ», 

απάντησε   ο   Πλούτος. «Έχω  ασήμι   και χρυσάφι   στο  σκάφος  μου  και   δεν  υπάρχει   χώρος  για 

σένα». Η Αγάπη τότε αποφάσισε  να  ζητήσει βοήθεια από  την Αλαζονεία* που   επίσης  περνούσε από 

μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ,  βοήθησέ με»,   είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ   να

σε βοηθήσω, Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το  όμορφο σκάφος μου», της  απάντησε   η  

Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι  η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια. «Λύπη, 

άφησέ με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη, που θέλω να μείνω μόνη μου», είπε   η 

Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά  και αυτή  δεν της έδωσε σημασία. Ήταν   τόσο 

ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη  να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά ακούστηκε  μια φωνή. «Αγάπη,

έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».   Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος, που η Αγάπη  δεν 

γνώριζε, αλλά  ήταν γεμάτη  από τέτοια ευγνωμοσύνη,   που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν

έφτασαν στη στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο  του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον

κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση,    «Γνώση,  ποιος με βοήθησε; «Ο  Χρόνος», της  απάντησε η

Γνώση. «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με   βοήθησε ο  Χρόνος;». Τότε η Γνώση χαμογέλασε και

με βαθιά σοφία τής είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει  η  Αγάπη».

*αλαζονεία: το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο, να συμπεριφέρεται με έπαρση.

ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Προθέσεις (φωτοτυπία με τα άκλιτα μέρη του λόγου)

Επιρρήματα (φωτοτυπία με τα άκλιτα μέρη του λόγου)

Κλίση ρημάτων (φωτοτυπία: δένω, αγαπώ)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΤΙΣ ΓΡΑΨΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ (ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΦΩΝΗΣΕΙΣ)  ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ (MIA ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΝΑ ΣΕΛΙΔΑ) ΜΕ email ΩΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

1   Τι κοινό (ίδιο) βρίσκετε στη συμπεριφορά του Πλούτου, της Αλαζονείας, της Λύπης και της Ευτυχίας προς την Αγάπη;

2   Συμπληρώστε τα κενά με τις προθέσεις που λείπουν.

Αγόρασε ένα ποδήλατο  _____  μεγάλες ρόδες, αλλά _____  κουδούνι και κάνει βόλτες  _____  το σπίτι του  _____  το σχολείο.  _____  να προσέχει   _____  τον δρόμο, προτιμά να μιλά  _____  όλους  _____  να κρατά το τιμόνι.  _____  τότε που τον γνώρισα, ντύνεται  _____  πολύχρωμα ρούχα  _____  όλες τις υποχρεώσεις του.

3   Γράψτε τα αντίθετα των επιρρημάτων της παρένθεσης.

(τώρα, πέρυσι, πάντα, αργά, συχνά, τελικά, δυνατά, προσεχτικά, ευτυχώς, μαζί )

4   Να βρείτε ως είκοσι (20) λέξεις, που ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τη λέξη: ακούω