Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. 

Κάθε χρόνο η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση.

Έτσι στο σχολείο μας, υλοποιήθηκαν δράσεις για την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία. Στόχος ήταν η ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα διαφορετικότητας και η καλλιέργεια σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων του κάθε ανθρώπου, όπως και της αποδοχής του.

Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν βιντεάκια και ταινίες μικρού μήκους με θέμα την ΑΝΑΠΗΡΙΑ. Σκοπός αυτής της προβολής ήταν να ενημερωθούν, να γνωρίσουν και να διαμορφώσουν μια ωφέλιμη στάση απέναντι στα άτομα αυτά.

Ήρθαν σε επαφή με τη Νοηματική Γλώσσα. Τα παιδιά είδαν ένα εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας και μέσα από τη βιωματική προσέγγιση, είδαν πώς μπορείς να επικοινωνείς με ανθρώπους που δεν ακούν.

Ορισμένοι μαθητές μας ζωγράφισαν με κλειστά μάτια μπαίνοντας στη θέση ανθρώπων που είχαν χάσει την όρασή τους, αλλά αυτή η ιδιαιτερότητά τους δεν τους εμποδίζει να ζωγραφίσουν.

Γνώρισαν το σύστημα γραφής των τυφλών και βάδισαν με κλειστά τα μάτια ή με τη βοήθεια συνοδού και είδαν πόσο δύσκολο είναι να βαδίζεις αν σου βάζουν εμπόδια στον δρόμο σου (παρκαρίσματα σε ράμπες, σε πεζοδρόμια, σε εισόδους πολυκατοικιών).

Είδαν πώς είναι να έχεις προβλήματα στην επικοινωνία  δείχνοντας στον άλλον μια απλή πρόταση όπως « σήμερα έχω προπόνηση στο μπάσκετ», χωρίς να μπορούν να μιλήσουν. Προσπάθησαν να διαβάσουν ένα κείμενο με λάθη και αναγραμματισμούς γνωρίζοντας τις μαθησιακές δυσκολίες. Προσπάθησαν  να λύσουν ένα τεστ γερμανικών και να κατανοήσουν ένα δυσνόητο σχήμα στα πλαίσια γνωριμίας τους με τη Νοητική Υστέρηση.

Τέλος προσπάθησαν να ανοίξουν και να φορέσουν αντικείμενα ( μαρκαδόρους, βάζα, γάντια, φερμουάρ κασετίνας /τσάντας), χρησιμοποιώντας το ένα χέρι , να δέσουν τα κορδόνια ενός παπουτσιού φορώντας κάλτσες στα χέρια τους και ζωγράφισαν με το στόμα και το πόδι γνωρίζοντας την κινητική αναπηρία.  

Τα άτομα με αναπηρία δεν ζητούν να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει ΙΣΗ με τη δική μας. Οφείλουμε λοιπόν ν’ αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τις νοοτροπίες, τις αντιλήψεις, αλλά κυρίως τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Δεν ξεχνάμε πως τα άτομα με αναπηρία είναι πρώτα ΑΝΘΡΩΠΟΙ… ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ!

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Τσαούση Αικατερίνη, Εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης